-'เหมืองแร่' และครั้งหนึ่งที่ผมได้คุยกับ 'พี่อาจินต์'-

บางครั้งการอ่านก็เป็นงานหนัก ความหนา 1,000 หน้าทำให้ 'เหมืองแร่ฉบับสมบูรณ์' ของอาจินต์ ปัญจพรรค์ หนักมือและลำบากถือ สำหรับผม เหมืองแร่ไม่ใช่เรื่องสั้น แต่เป็นบันทึกความทรงจำของอาจินต์ที่ตรากตรำในเหมืองแร่ระหว่างปี 2492-2496 ในจังหวัดพังงา ดินแดนแสนไกลเมื่อ 70 ปีก่อน เป็นงานที่อ่านเพลินได้เรื่อยๆ สิ่งที่สนใจเป็นพิเศษคือเรื่องราวชีวิตชนบทไทยเมื่อกว่าครึ่งศตวรรษ การเดินทางไปภูเก็ตยังต้องนั่งเรือข้ามไป รำวงคือมหรสพอันมีชีวิตชีวาที่คนเหมืองไม่เคยพลาด สภาพบ้านช่องในตัวอำเภอ ฯลฯ มันช่วยฉายภาพอดีตชนิดที่คนยุคนี้จินตนาการไปไม่ถึง